8.
‘Why is it that HANGOVER DAY is also Let's Clean Up The Garbage And Wipe The Streets While Talking And Singing As Loudly As Possible Day? For God sake.’
Mark werd met een zwaar hoofd aan Bad Side of Misery wakker om redenen waar hij mee vertrouwd was. Pseudo-paniek omwille van het leven op het moment, werk voor school dat nog afgehandeld moest worden, het project in Edinburgh, het leven, zijn relatie met Cynthia, en het duidelijke gebrek aan wilskracht om erin te investeren.
Later waren er de geluiden van een koppel op straat. Haar lach die schalde en Mark die afgunst voelde en het niet kon helpen dan een beetje te glimlachen om het een zuiver geluid ervan. Een goed geluid. Hoewel hij het in weken niet gevoeld had, omdat hij die gedachten verzoop met projecten, het werk en andere zaken, liet hij het deze keer een beetje ontsnappen, keek naar het plafond, zijn armen achter zijn hoofd gekruist en zuchtte bij zichzelf.
Hij wou geen verwachtingen, alleen maar kinderlijk vertier. Hij had gedacht dat hij een verbintenis wou aangaan, maar hij zat verkeerd. Hij wou alleen maar wat rond rennen en verloren lopen in een bos, in een woestijn, of een grote flat met een berg weed, een hoop boeken, zijn drumstel en wat luie activiteiten.
Welcome to my portable life, with lots of convenient pockets. Small ones, big and deep ones. But none big enough for you. Portable means smaller, it means no car, no house. It means no you and me. Because in my portable life there is just enough space for me, me and me.
Nadat Lara was vertrokken, stond hij in de keuken te kijken naar het glas water waar de aspirine lag te bruisen. Hij wilde van zijn hoofdpijn af, en zijn schouders en nek voelden ook stijf aan. De telefoon ging, en het was Cynthia aan de andere kant van de lijn.
Cynthia XXI
De maaltijd liep op zijn eind. Gezellige mensen. Interessante gesprekken. En de risotto was er in gegaan als zoete koek.
‘Ik wil meer rijstpap. En een gouden lepel,’ had Mark geroepen! ‘Inderdaad, dit smaakte hemels,’ voegde David, de toekomstige lichttechnicus eraan toe.
Mark was Lara blijven aanraken. Een hand op haar schouder, een tik op de neus, een rukje aan haar haren, een hand tegen haar rug. Ze voelde zich opgelaten en soms een beetje gespannen.
De bespreking raakte rond. De groep had nog anderhalve maand de tijd voordat ze het stuk zouden brengen in Edinburgh, en alles liep zoals gepland. Een enkeling vertrok alvast, terwijl er door de rest groepjes werden gevormd. Lara zat op een mini-eiland aan tafel met twee mensen te praten terwijl ze Mark naar de hal zag lopen met David. De mannen snoven in de badkamer, boven de wasbak een lijntje coke. Meteen kreeg Mark het gevoel dat hij overschakelde in een hogere versnelling. Hij werd zich bewust van zichzelf, gepaard gaande met sterke geluksgevoelens. Alles werd plotseling interessant. Hij had zichzelf totaal in de hand en ging alles wat onbelangrijk in zijn leven was even terzijde schuiven.
Lara schonk zichzelf nog een glas wijn in en keek naar Mark. Hij stond nu in een hoek van de kamer met David te praten. Zoals zo vaak de afgelopen uren, kruisten hun ogen elkaar. Mark verontschuldigde zich bij zijn gesprekspartner en liep naar de tafel terwijl hij haar blik vasthield. Iemand sprak hem echter aan en hij draaide zich om. Jammer.
Ze nam haar glas op en ging naar de keuken. Even later voelde ze dat hij achter haar stond. Hij legde zijn hand onder tegen haar rug en zijn vingers strelen heen en weer. Ze kreeg het er warm van.
Mark legde zijn arm om haar heen en trok haar tegen zich aan. Zijn hand gleed van haar middel naar haar heup en terug. Heel langzaam. Lara voelde weer een trilling in haar lijf.
Hij blies zachtjes in haar nek. Ze voelde hem nu helemaal tegen haar lichaam staan. Ze voelde hoe hij zijn been tussen haar benen wrong. En ze voelde duidelijk zijn erectie tegen haar billen. Lara kon er niets aan doen, ze raakte er opgewonden van.
‘Sorry, maar je had toch een vriendin, niet?’
‘Lara, baby, maak je daar nu niet druk over. Die woont in Brussel, en zo serieus is het nu ook allemaal niet. Trouwens, jij bent nu hier. Je hebt zalige rijstpap gemaakt.’
‘Risotto.’
Mark glimlachte. ‘Juist ja, zalige risotto. Zoals ik al zei. Engel die je bent. Ik mag je toch op gepaste wijze bedanken.’ En hij likte in haar hals.
Lara draaide zich om, ze keken elkaar aan en ze besloot om mee te gaan in datgene waar Mark mee bezig was: verleiden.
Ze had al vaker gehoord dat hij goed was. En blijkbaar was het ook niet zo serieus met zijn lief. Dus kon het geen kwaad.
Langzaam streelde haar hand zijn nek, haar wijsvinger trok een spoor naar een plek achter zijn oor, dan over zijn kaak naar zijn kin. Een rondje om zijn mond. Ze meende hem binnensmonds te horen kreunen. Haar hand ging van zijn schouder, over zijn rug, naar zijn middel, zijn heup, zijn billen. Ze kneep zachtjes.
Meteen reageerde Mark door ook zijn hand op haar billen te leggen.
Ze keken elkaar weer aan en ze zag zijn mond op de hare afkomen. Yes, dat wilde ze graag: een diepe, intense en warme tongzoen.
Maar Mark liet haar plotseling los en liep weg. Haar lijf stond strak van de spanning, en ze wist dat dit bij hem ook zo was. Of had ze zich misschien toch vergist?
Terug in de living kerend, merkte ze dat hij mensen naar zijn deur aan het begeleiden was.
‘We’re alone in a few minutes,’ lipte hij geluidloos naar haar.
‘Ik wil meer rijstpap. En een gouden lepel,’ had Mark geroepen! ‘Inderdaad, dit smaakte hemels,’ voegde David, de toekomstige lichttechnicus eraan toe.
Mark was Lara blijven aanraken. Een hand op haar schouder, een tik op de neus, een rukje aan haar haren, een hand tegen haar rug. Ze voelde zich opgelaten en soms een beetje gespannen.
De bespreking raakte rond. De groep had nog anderhalve maand de tijd voordat ze het stuk zouden brengen in Edinburgh, en alles liep zoals gepland. Een enkeling vertrok alvast, terwijl er door de rest groepjes werden gevormd. Lara zat op een mini-eiland aan tafel met twee mensen te praten terwijl ze Mark naar de hal zag lopen met David. De mannen snoven in de badkamer, boven de wasbak een lijntje coke. Meteen kreeg Mark het gevoel dat hij overschakelde in een hogere versnelling. Hij werd zich bewust van zichzelf, gepaard gaande met sterke geluksgevoelens. Alles werd plotseling interessant. Hij had zichzelf totaal in de hand en ging alles wat onbelangrijk in zijn leven was even terzijde schuiven.
Lara schonk zichzelf nog een glas wijn in en keek naar Mark. Hij stond nu in een hoek van de kamer met David te praten. Zoals zo vaak de afgelopen uren, kruisten hun ogen elkaar. Mark verontschuldigde zich bij zijn gesprekspartner en liep naar de tafel terwijl hij haar blik vasthield. Iemand sprak hem echter aan en hij draaide zich om. Jammer.
Ze nam haar glas op en ging naar de keuken. Even later voelde ze dat hij achter haar stond. Hij legde zijn hand onder tegen haar rug en zijn vingers strelen heen en weer. Ze kreeg het er warm van.
Mark legde zijn arm om haar heen en trok haar tegen zich aan. Zijn hand gleed van haar middel naar haar heup en terug. Heel langzaam. Lara voelde weer een trilling in haar lijf.
Hij blies zachtjes in haar nek. Ze voelde hem nu helemaal tegen haar lichaam staan. Ze voelde hoe hij zijn been tussen haar benen wrong. En ze voelde duidelijk zijn erectie tegen haar billen. Lara kon er niets aan doen, ze raakte er opgewonden van.
‘Sorry, maar je had toch een vriendin, niet?’
‘Lara, baby, maak je daar nu niet druk over. Die woont in Brussel, en zo serieus is het nu ook allemaal niet. Trouwens, jij bent nu hier. Je hebt zalige rijstpap gemaakt.’
‘Risotto.’
Mark glimlachte. ‘Juist ja, zalige risotto. Zoals ik al zei. Engel die je bent. Ik mag je toch op gepaste wijze bedanken.’ En hij likte in haar hals.
Lara draaide zich om, ze keken elkaar aan en ze besloot om mee te gaan in datgene waar Mark mee bezig was: verleiden.
Ze had al vaker gehoord dat hij goed was. En blijkbaar was het ook niet zo serieus met zijn lief. Dus kon het geen kwaad.
Langzaam streelde haar hand zijn nek, haar wijsvinger trok een spoor naar een plek achter zijn oor, dan over zijn kaak naar zijn kin. Een rondje om zijn mond. Ze meende hem binnensmonds te horen kreunen. Haar hand ging van zijn schouder, over zijn rug, naar zijn middel, zijn heup, zijn billen. Ze kneep zachtjes.
Meteen reageerde Mark door ook zijn hand op haar billen te leggen.
Ze keken elkaar weer aan en ze zag zijn mond op de hare afkomen. Yes, dat wilde ze graag: een diepe, intense en warme tongzoen.
Maar Mark liet haar plotseling los en liep weg. Haar lijf stond strak van de spanning, en ze wist dat dit bij hem ook zo was. Of had ze zich misschien toch vergist?
Terug in de living kerend, merkte ze dat hij mensen naar zijn deur aan het begeleiden was.
‘We’re alone in a few minutes,’ lipte hij geluidloos naar haar.
Cynthia XX
7.
Er bestaan zoveel spelletjes in de wereld dat ik me er niet eens aan ga wagen om ze op te noemen. Maar er is één bepaald spel dat me aangaat. Het spel tussen twee personen die elkaar recht in de ogen kijken. Dit is namelijk zeer interessant. Prikkelend en spannend. Vanaf het ogenblik dat je het spel begint te spelen, wordt de ander op een zeer aangename manier medestander. Op de manier dat je aanwezig bent in een ruimte, is het zo ook voor de ander. Het bewustzijn van elkaars aanwezigheid is er al vanaf het begin. Dat is de vereiste. Je reageert snel op elke reactie uit je omgeving. Er is controle. En dit is waarom het broeit van tijd tot tijd. Onbeperkte en onaangekondigde elektriciteit.
Het spel is ook spannend omdat je nooit precies kan weten hoe de ander gaat reageren. Misschien met afwachtende ogen, lachende ogen, knipoogjes of ogen die niets doorlaten. Op het kruispunt van het bewust, deelnemende spel komen de verrukkelijkste momenten tot stand. Kijken wordt een strategie van tonen, ontvangen en terugkaatsen. Kijken en terugkijken als een strategie van verleiding die de blik, de waarneming en het lichaam in een extreme staat van concentratie brengt. Alles staat met aangepaste antennes op elkaar afgestemd. Het is een vorm van kijken dat Merleau-Ponty opvallend beschrijft in zijn essay over schilderen. “Een mens IS wanneer er een soort van wederzijds contact plaats vindt. Tussen het merkbare en het zichtbare. Tussen het tastbare en zinnelijke. Tussen het oog en het ander. Tussen hand en hand.”
Het spel vond op een avond plaats tussen Mark en Lara, een collega van de universiteit. Op vrij expliciete wijze. Ze creëerden samen iets. Ze dachten over iets. Helemaal niet passief. Het was een broeierige activiteit.
Lara had heel ontspannen in Mark’s keuken gekookt. Ze had ooit hoog opgegeven over haar risotto, en nu ze met Mark en enkele mensen uit de theaterwereld zouden samenkomen voor een projectbespreking, had Mark voorgesteld dat tijdens een maaltijd te doen. Bij hem thuis. Vervolgens vroeg hij aan Lara of zij eindelijk die heerlijke risotto van haar wilde klaar maken, mits hij voor de ingrediënten zorgde.
‘Ik wil die ‘rijstpap’ van je eens geproeft hebben,’ plaagde hij!
Ze was in de vroege avond aan het gerecht begonnen, voordat de rest van de groep zou arriveren. Mark zat in de living scenario’s te verbeteren. Ze had hem af en toe speels aangeraakt als ze langs de tafel liep waar hij aan zat. Mark deed dat trouwens ook, zoals ze eigenlijk gewend waren van in het theater, of als ze samen oefeningen deden.
Alleen, haar lijf reageerde er deze keer op, vooral toen hij haar achter in de nek plotseling een zoen gaf.
‘Stop toch, darling,’ snoof ze. Maar haar tepels werden wel hard. Om even bij hem uit de buurt te zijn zei ze dat ze snel onder naar de Indiër ging voor wat wijn voordat de rest zou komen.
‘Hulp daarbij nodig?’antwoordde hij grinnikend.
‘Nee hoor, dat kan ik nog heel goed zelf, maar ruim het hier anders maar wat op, anders zit je papierwerk straks onder de rijstpap.’
Ze voelde dat hij haar met zijn ogen volgde toen ze de kamer uitliep. Een beetje provocerend wiegde ze met haar heupen en keek snel even achterom. Hij zat nog steeds aan tafel, een brede grijns op zijn gezicht. In haar onderbuik voelde ze een trilling.
Er bestaan zoveel spelletjes in de wereld dat ik me er niet eens aan ga wagen om ze op te noemen. Maar er is één bepaald spel dat me aangaat. Het spel tussen twee personen die elkaar recht in de ogen kijken. Dit is namelijk zeer interessant. Prikkelend en spannend. Vanaf het ogenblik dat je het spel begint te spelen, wordt de ander op een zeer aangename manier medestander. Op de manier dat je aanwezig bent in een ruimte, is het zo ook voor de ander. Het bewustzijn van elkaars aanwezigheid is er al vanaf het begin. Dat is de vereiste. Je reageert snel op elke reactie uit je omgeving. Er is controle. En dit is waarom het broeit van tijd tot tijd. Onbeperkte en onaangekondigde elektriciteit.
Het spel is ook spannend omdat je nooit precies kan weten hoe de ander gaat reageren. Misschien met afwachtende ogen, lachende ogen, knipoogjes of ogen die niets doorlaten. Op het kruispunt van het bewust, deelnemende spel komen de verrukkelijkste momenten tot stand. Kijken wordt een strategie van tonen, ontvangen en terugkaatsen. Kijken en terugkijken als een strategie van verleiding die de blik, de waarneming en het lichaam in een extreme staat van concentratie brengt. Alles staat met aangepaste antennes op elkaar afgestemd. Het is een vorm van kijken dat Merleau-Ponty opvallend beschrijft in zijn essay over schilderen. “Een mens IS wanneer er een soort van wederzijds contact plaats vindt. Tussen het merkbare en het zichtbare. Tussen het tastbare en zinnelijke. Tussen het oog en het ander. Tussen hand en hand.”
Het spel vond op een avond plaats tussen Mark en Lara, een collega van de universiteit. Op vrij expliciete wijze. Ze creëerden samen iets. Ze dachten over iets. Helemaal niet passief. Het was een broeierige activiteit.
Lara had heel ontspannen in Mark’s keuken gekookt. Ze had ooit hoog opgegeven over haar risotto, en nu ze met Mark en enkele mensen uit de theaterwereld zouden samenkomen voor een projectbespreking, had Mark voorgesteld dat tijdens een maaltijd te doen. Bij hem thuis. Vervolgens vroeg hij aan Lara of zij eindelijk die heerlijke risotto van haar wilde klaar maken, mits hij voor de ingrediënten zorgde.
‘Ik wil die ‘rijstpap’ van je eens geproeft hebben,’ plaagde hij!
Ze was in de vroege avond aan het gerecht begonnen, voordat de rest van de groep zou arriveren. Mark zat in de living scenario’s te verbeteren. Ze had hem af en toe speels aangeraakt als ze langs de tafel liep waar hij aan zat. Mark deed dat trouwens ook, zoals ze eigenlijk gewend waren van in het theater, of als ze samen oefeningen deden.
Alleen, haar lijf reageerde er deze keer op, vooral toen hij haar achter in de nek plotseling een zoen gaf.
‘Stop toch, darling,’ snoof ze. Maar haar tepels werden wel hard. Om even bij hem uit de buurt te zijn zei ze dat ze snel onder naar de Indiër ging voor wat wijn voordat de rest zou komen.
‘Hulp daarbij nodig?’antwoordde hij grinnikend.
‘Nee hoor, dat kan ik nog heel goed zelf, maar ruim het hier anders maar wat op, anders zit je papierwerk straks onder de rijstpap.’
Ze voelde dat hij haar met zijn ogen volgde toen ze de kamer uitliep. Een beetje provocerend wiegde ze met haar heupen en keek snel even achterom. Hij zat nog steeds aan tafel, een brede grijns op zijn gezicht. In haar onderbuik voelde ze een trilling.
Cynthia XIX
Manon’s gsm ging heel vroeg die ochtend over. Veel te vroeg, zelfs voor haar. Maar in plaats van het geluid te negeren, rolde ze naar de ander kant van het bed, en nam op… .
‘Hello?’
‘Angel....whatssssuuuuuuuuuppppppp?’
‘Jesus, Justus, I was asleep. What do you want?’
‘I want to see yoooouuuuu. Get your smooth ass out of bed, and get dressed. I’m on my way over. And Mark is with me.’
‘Damn, what time is it?’
‘Just get up angel, we’re on our way’
Ze stond op en trok een T-shirtje en slipje aan en wachtte op Justus en Mark. Toen die met een zak croissants arriveerden, zette ze koffie.
‘Manon, where's your orange juice?’
‘I don't have any’
‘Then I’ll get some. We drank way too much and I’m all kinds of cottonmouth.’
‘Damn Mark...being drunk is so 80's.’
‘Yeah, funny how you don't say that when you've had too many drinks’ ‘Well....that's different’
‘Whatever, I’ve got some grass with me that we are going to smoke and we're going to need some juice’
Mark was even weg, en Justus greep haar onder haar bloesje vast en beet haar in de nek.
‘What are we listening to, what’s the music?’
‘The record of The Sound of Music...can't you tell?’
‘Oh, fast forward to the end...I love that song.’
En ze spoelde door naar het einde waar Julie Andrews het liedje zong, en lipte mee. Terwijl ze een Oostenrijks dansje maakte, en haar borsten en billen toonde aan Justus en uiteindelijk haar kleren helemaal uit deed.
Mark kwam terug binnen, maar Manon trok de kledij niet meer aan. Ze hield ervan om Justus lachend en vol spanning naar haar te zien kijken, en Mark die moeilijk gechoqueerd raakte. Of er nu een naakte vrouw, zingend door haar living danste, of niet.
Manon schoof een tafeltje tot bij de zetels, en vroeg om Mark’s weed, en begon het eerste jointje van de dag te rollen. Ze babbelden wat over haar werk als danseres, de dans en theaterwereld, relaties op de werkvloer en liefde en lust. Ze rolde ondertussen een tweede jointje, stak die op en gaf die door aan Justus, stond recht en liep de kamer uit.
‘Mark...that chick gives me some serious wood’
‘Yeah...she's hot’
‘No, I mean it, I’m so fucking hard. Let’s see if she wants to play’ ‘Hell no. That's gross’
‘Man, it's either that or get on your knees yourself’
‘God, then I’ll go away. I’m tired, I’m going to see if Cynthia is home, and crash over there. I’ll see you later.’
Mark verraste me met zijn onverwachte bezoek. Ik was net wakker, toen hij aanbelde. Hij rook wat zurig. Had een donker vleugje onder zijn ogen. Mompelde iets over op de trein springen, ik die niet thuis was en te lang op café zitten met Justus. Drentelde wat vermoeid door mijn flat en viel vervolgens tot een eind in de namiddag op de zetel inslaap.
‘Mijn lief, mijn lief…,’ fluisterde ik bij mezelf en bekeek zijn gelaat nauwkeurig. Elke porie, elk haartje, elke millimeter van zijn huid. Ik probeerde zijn gezicht op mijn netvlies te branden. Ik was blij dat hij er was, maar had ook een vreemd gevoel in mijn maag als ik naar hem keek.
Ik kon het niet precies benoemen en hield het daarom stil. Waarschijnlijk zag ik spoken waar er geen waren. Maar zijn te grote alcoholgebruik baarde me zorgen. Het viel me op, hoeveel drank hij kon verzetten, en het zelfs leek nodig te hebben. Had hij het druk? Stress? Was er een probleem waarover hij me nog niet verteld had? Of was er een ander? Mijn initialen werden voor een ogenblik W.A.N.H.O.O.P. Een innerlijk alarm ging af in mijn hoofd. Het scherpe geluid deed mijn keel dichtknijpen. Mijn hart leek zelfs korte tijd stil te staan.
Was Mark maar intelligent, geestig en charmerend als hij dronk, rookte of een pil op had? Moest hij in het echte, nuchtere leven harder proberen?
Toch besloot ik mijn donkere gedachten en gepieker op pauze te zetten, en te genieten van onze tijd samen. Te vertrouwen op de integriteit van onze relatie en de sterkte van het enthousiasme ervan. Betekent liefde ervaren soms niet dat je diepe verwarring riskeert en er met tranen voor betaalt?
Misschien kon ik hem verrassen met een korte reis. Enkele dagen weg, onder ons twee. Verwijderd van iedereen en de hele wereld.
‘Hello?’
‘Angel....whatssssuuuuuuuuuppppppp?’
‘Jesus, Justus, I was asleep. What do you want?’
‘I want to see yoooouuuuu. Get your smooth ass out of bed, and get dressed. I’m on my way over. And Mark is with me.’
‘Damn, what time is it?’
‘Just get up angel, we’re on our way’
Ze stond op en trok een T-shirtje en slipje aan en wachtte op Justus en Mark. Toen die met een zak croissants arriveerden, zette ze koffie.
‘Manon, where's your orange juice?’
‘I don't have any’
‘Then I’ll get some. We drank way too much and I’m all kinds of cottonmouth.’
‘Damn Mark...being drunk is so 80's.’
‘Yeah, funny how you don't say that when you've had too many drinks’ ‘Well....that's different’
‘Whatever, I’ve got some grass with me that we are going to smoke and we're going to need some juice’
Mark was even weg, en Justus greep haar onder haar bloesje vast en beet haar in de nek.
‘What are we listening to, what’s the music?’
‘The record of The Sound of Music...can't you tell?’
‘Oh, fast forward to the end...I love that song.’
En ze spoelde door naar het einde waar Julie Andrews het liedje zong, en lipte mee. Terwijl ze een Oostenrijks dansje maakte, en haar borsten en billen toonde aan Justus en uiteindelijk haar kleren helemaal uit deed.
Mark kwam terug binnen, maar Manon trok de kledij niet meer aan. Ze hield ervan om Justus lachend en vol spanning naar haar te zien kijken, en Mark die moeilijk gechoqueerd raakte. Of er nu een naakte vrouw, zingend door haar living danste, of niet.
Manon schoof een tafeltje tot bij de zetels, en vroeg om Mark’s weed, en begon het eerste jointje van de dag te rollen. Ze babbelden wat over haar werk als danseres, de dans en theaterwereld, relaties op de werkvloer en liefde en lust. Ze rolde ondertussen een tweede jointje, stak die op en gaf die door aan Justus, stond recht en liep de kamer uit.
‘Mark...that chick gives me some serious wood’
‘Yeah...she's hot’
‘No, I mean it, I’m so fucking hard. Let’s see if she wants to play’ ‘Hell no. That's gross’
‘Man, it's either that or get on your knees yourself’
‘God, then I’ll go away. I’m tired, I’m going to see if Cynthia is home, and crash over there. I’ll see you later.’
Mark verraste me met zijn onverwachte bezoek. Ik was net wakker, toen hij aanbelde. Hij rook wat zurig. Had een donker vleugje onder zijn ogen. Mompelde iets over op de trein springen, ik die niet thuis was en te lang op café zitten met Justus. Drentelde wat vermoeid door mijn flat en viel vervolgens tot een eind in de namiddag op de zetel inslaap.
‘Mijn lief, mijn lief…,’ fluisterde ik bij mezelf en bekeek zijn gelaat nauwkeurig. Elke porie, elk haartje, elke millimeter van zijn huid. Ik probeerde zijn gezicht op mijn netvlies te branden. Ik was blij dat hij er was, maar had ook een vreemd gevoel in mijn maag als ik naar hem keek.
Ik kon het niet precies benoemen en hield het daarom stil. Waarschijnlijk zag ik spoken waar er geen waren. Maar zijn te grote alcoholgebruik baarde me zorgen. Het viel me op, hoeveel drank hij kon verzetten, en het zelfs leek nodig te hebben. Had hij het druk? Stress? Was er een probleem waarover hij me nog niet verteld had? Of was er een ander? Mijn initialen werden voor een ogenblik W.A.N.H.O.O.P. Een innerlijk alarm ging af in mijn hoofd. Het scherpe geluid deed mijn keel dichtknijpen. Mijn hart leek zelfs korte tijd stil te staan.
Was Mark maar intelligent, geestig en charmerend als hij dronk, rookte of een pil op had? Moest hij in het echte, nuchtere leven harder proberen?
Toch besloot ik mijn donkere gedachten en gepieker op pauze te zetten, en te genieten van onze tijd samen. Te vertrouwen op de integriteit van onze relatie en de sterkte van het enthousiasme ervan. Betekent liefde ervaren soms niet dat je diepe verwarring riskeert en er met tranen voor betaalt?
Misschien kon ik hem verrassen met een korte reis. Enkele dagen weg, onder ons twee. Verwijderd van iedereen en de hele wereld.
Abonneren op:
Posts (Atom)