7.
Er bestaan zoveel spelletjes in de wereld dat ik me er niet eens aan ga wagen om ze op te noemen. Maar er is één bepaald spel dat me aangaat. Het spel tussen twee personen die elkaar recht in de ogen kijken. Dit is namelijk zeer interessant. Prikkelend en spannend. Vanaf het ogenblik dat je het spel begint te spelen, wordt de ander op een zeer aangename manier medestander. Op de manier dat je aanwezig bent in een ruimte, is het zo ook voor de ander. Het bewustzijn van elkaars aanwezigheid is er al vanaf het begin. Dat is de vereiste. Je reageert snel op elke reactie uit je omgeving. Er is controle. En dit is waarom het broeit van tijd tot tijd. Onbeperkte en onaangekondigde elektriciteit.
Het spel is ook spannend omdat je nooit precies kan weten hoe de ander gaat reageren. Misschien met afwachtende ogen, lachende ogen, knipoogjes of ogen die niets doorlaten. Op het kruispunt van het bewust, deelnemende spel komen de verrukkelijkste momenten tot stand. Kijken wordt een strategie van tonen, ontvangen en terugkaatsen. Kijken en terugkijken als een strategie van verleiding die de blik, de waarneming en het lichaam in een extreme staat van concentratie brengt. Alles staat met aangepaste antennes op elkaar afgestemd. Het is een vorm van kijken dat Merleau-Ponty opvallend beschrijft in zijn essay over schilderen. “Een mens IS wanneer er een soort van wederzijds contact plaats vindt. Tussen het merkbare en het zichtbare. Tussen het tastbare en zinnelijke. Tussen het oog en het ander. Tussen hand en hand.”
Het spel vond op een avond plaats tussen Mark en Lara, een collega van de universiteit. Op vrij expliciete wijze. Ze creëerden samen iets. Ze dachten over iets. Helemaal niet passief. Het was een broeierige activiteit.
Lara had heel ontspannen in Mark’s keuken gekookt. Ze had ooit hoog opgegeven over haar risotto, en nu ze met Mark en enkele mensen uit de theaterwereld zouden samenkomen voor een projectbespreking, had Mark voorgesteld dat tijdens een maaltijd te doen. Bij hem thuis. Vervolgens vroeg hij aan Lara of zij eindelijk die heerlijke risotto van haar wilde klaar maken, mits hij voor de ingrediënten zorgde.
‘Ik wil die ‘rijstpap’ van je eens geproeft hebben,’ plaagde hij!
Ze was in de vroege avond aan het gerecht begonnen, voordat de rest van de groep zou arriveren. Mark zat in de living scenario’s te verbeteren. Ze had hem af en toe speels aangeraakt als ze langs de tafel liep waar hij aan zat. Mark deed dat trouwens ook, zoals ze eigenlijk gewend waren van in het theater, of als ze samen oefeningen deden.
Alleen, haar lijf reageerde er deze keer op, vooral toen hij haar achter in de nek plotseling een zoen gaf.
‘Stop toch, darling,’ snoof ze. Maar haar tepels werden wel hard. Om even bij hem uit de buurt te zijn zei ze dat ze snel onder naar de Indiër ging voor wat wijn voordat de rest zou komen.
‘Hulp daarbij nodig?’antwoordde hij grinnikend.
‘Nee hoor, dat kan ik nog heel goed zelf, maar ruim het hier anders maar wat op, anders zit je papierwerk straks onder de rijstpap.’
Ze voelde dat hij haar met zijn ogen volgde toen ze de kamer uitliep. Een beetje provocerend wiegde ze met haar heupen en keek snel even achterom. Hij zat nog steeds aan tafel, een brede grijns op zijn gezicht. In haar onderbuik voelde ze een trilling.