Er wordt gezegd dat we zouden moeten dansen
alsof er niemand kijkt.
Ik denk dat dat ook voor lezen geldt.
-- Katherine May.
De komende tijd lees ik:
• Winteren van Katherine May. Een persoonlijk verslag van de donkere periodes die het leven onvermijdelijk kent, met aandacht voor herkenning en acceptatie.
• De heks van Limbricht van Susan Smit. In 1674 in een dorpje bij Sittard wordt een 74-jarige vrouw met verstand van natuurgeneeskunde beschuldigd van tovenarij en hekserij en in een kerker gegooid.
• Zo houd je moed in een tijd van verdeeldheid van Elif Shafak. Een klein, dun pleidooi tegen de achtergrond van groeiende tegenstellingen in de samenleving voor wederzijdse communicatie en interactie, voor genuanceerde debatten in plaats van botsende tegenstellingen.
• De heks van Limbricht van Susan Smit. In 1674 in een dorpje bij Sittard wordt een 74-jarige vrouw met verstand van natuurgeneeskunde beschuldigd van tovenarij en hekserij en in een kerker gegooid.
• Zo houd je moed in een tijd van verdeeldheid van Elif Shafak. Een klein, dun pleidooi tegen de achtergrond van groeiende tegenstellingen in de samenleving voor wederzijdse communicatie en interactie, voor genuanceerde debatten in plaats van botsende tegenstellingen.
• De huisgenoot van Elizabeth Day. Ik las eerder al Het feest van haar, en ook De huisgenoot is een roman die je in twee sessies uitleest! Dit boek gaat over een vrouw die haar man verdenkt van het hebben van een affaire met hun huurster. Durf te falen las ik ook, maar in dit verhaal legt de schrijfster en journaliste op basis van haar eigen ervaringen uit wat je kunt leren van dingen die fout gaan, waarin je te kort schiet of mislukt.