De volgende dag was Mark Beetch dan ook niet zomaar verdwenen. Mensen doen dat niet zomaar, plompverloren. Terwijl ik het station in liep om informatie, hield hij een taxi aan, en stapte in. Nu kan je me nog zien, en nu niet meer. De wagen bracht hem naar de nette, maar Spartaanse kamer, nummer 4 in Pension Norma. Veel dacht hij niet na toen hij kleren en toiletspullen in zijn tas gooide. Dat ze misschien wel eens ongerust zou worden, zich dodelijk zorgen makend. Het deed hem weinig. Mark kende haar als een taaie. Ze zou er wel over heen komen. Hij nam wederom een taxi, die hem naar het vliegveld bracht, kocht een vervroegd ticket en vloog naar huis.
Daar gearriveerd belde hij Justus op.
‘It’s over. Finished. Yeah, I kind of left her in Barcelona. I actually didn’t say goodbye to her. Just took a cab. I know, that’s stupid, but I can’t call her right now. Can you do it? So she wont be worried?
It was fun. I mean it. The time that we spent together was great. We had lots of laughs, lots of good times. But now it's time for something else. It's not Cynthia, you know. It’s me. Can you tell her?
I’m just not ready for anything remotely serious. Especially with her. I just want something light. And she’s the complete opposite of light. And it’s just not working out. Like I told you before.
She hasn’t have to blame herself. No one is to blame. It’s no one's fault. It just one of those things that happen. Two people meet, fuck, talk several times, have dinners or watch some movies and then go on their merry way. It’s the way things happen. However, each and every moment was special. Don’t let her forget that.’