We bleven elkaar bellen, emailen en zien in de daarop volgende weken. Ik verdeelde mijn tijd tussen mijn werk, mijn vrienden en de momenten die ik in mijn eentje of met Mark doorbracht. In Brussel, of bij hem. Zo gingen we naar een tentoonstelling in de Tate Modern, wandelden we in Highbury Fields en kocht ik in Everberg Engels bier en cornflakes. Dat laatste aten we nooit op, omdat we high genoeg waren van elkaar en te weinig slaap en zonder ontbijt naar de botanische tuin wandelden. Mark draaide mijn wereld ondersteboven. Ik dacht dat mijn wereld groot was, maar ik realiseerde me dat het eigenlijk vrij klein was. Ik dacht dat ik Brussel of Londen kende, maar ik kende er slechts een klein deel van. Met Mark ervoer ik een andere cultuur, kunst, taal, nieuwe geuren and geluiden, een nieuwe generatie en een levensstijl. Hij was hypnotiserend, warm. Een omhelzing. Ik had nog nooit zo iemand als hem ontmoet, en ik had het gevoel dat ik overal kon gaan, en om het even wat kon doen.
De hondenstront op straat werd een lekkernij. De uitlaatgassen van bussen en auto’s waren dure parfums. Het was koud buiten, de hemel stond strak blauw en er lag een dun laagje ijs op de vijver. Voor ons scheen echter de zon. We praten en ratelden door en door en gingen helemaal op in elkaar. Onze emoties draaiden zo snel als de wind. Onze gedachten wervelde op een langzamer niveau. We hielden even stil, kusten, staarden neer in het water en voelden ons blij. Onze initialen waren G.E.L.U.K.
Mark kwam me thuis bezoeken, en ik had voor een schaal vol toastjes gezorgd en een fles wijn. Ik liet het bad vollopen en we stapten er beiden in. Het was een moment van exclusieve en wederzijdse aandacht voor elkaar. We hadden elkaar een tweetal weken niet gezien en sloten ons op. Niemand anders kon er nog bij. We praten, discussieerden en zwegen. We kregen er een rood hoofd van en stoom vulde de ruimte, plakte tegen het raam. De schaal met toastjes raakte leeg en de fles dobberde al een tijd in het bad rond.
‘Look, ...Cana,’ zei Mark, terwijl hij naar het ding wees. Hij streek over mijn been waar druppels zich als parels op vormden.
‘You know Cynthia, I have to tell you this. I was in love with a girl and it went wrong and I was heartbroken and I came away to Brussels to see Justus and you and I together had the most compatible intimacy I can remember and that helped me get over this girl a lot. I can’t be sure about anything else but I know this for sure – you and I are made for making love together. We live in different countries but for me sex is a spiritually nutritious experience and if that is good everything else should fit into place around it. I can not say it too many times; I loved making love to you. I never made love with a sensual woman like you before and now I believe. I hope we can become and remain positive influences in each others lives despite whomever we may each be with and where we are. You are a great girl, but particularly you are a great girl for me to be around because I do think we have a powerful understanding – both very sexual and both know when there is no need for talking. For whatever reason I feel like you are the sister I can fuck. Really the best sex I can remember having. Really. I want us to keep seeing each other and not keep any secrets or keep from being completely open as if we have nothing to prove to each other. I think I have found a life-long friend and lover. I think you are cool beyond belief. I want to know what happens to you every day, what you think, what scares you, what excites you, your ideals and just all the complex good/bad stuff that makes up your life.’
Ik glimlachte bevestigend naar hem, en sloot vervolgens mijn ogen, alsof het gordijnen van een theaterscène waren. Achter de zware schaduwen, in dit vacuüm, beschreef ik de unieke huiselijke vreugde samen met Mark aan een onbestaand publiek. Ik hield van zijn energie, zijn directe aanpak. De speelsheid waarmee hij in het leven stond was kostelijk, en zijn impulsiviteit zorgde voor aangename verrassingen en wendingen. Ik raakte er bevangen door. Onze intimiteit en wederzijdse behoefte aan elkaars aanwezigheid werd de laatste weken dringender en zelfs noodzakelijk voor mijn identiteit en geluk. Het ontwikkelde zich allemaal zo natuurlijk en onvermijdelijk, als de evolutie van het lot. De momenten samen met Mark bewogen zich moeiteloos tussen het wonderbare en het gewone. En het was goed op deze manier.