2.
Ik vond het wel iets hebben, een man die vóór mijn ogen (naakt en ontspannen) op zoek was naar zijn kleren. Het gaf me een sexy en begeerlijk gevoel. Behaarde borst, benen en armen, maar een gladde kont en rug. Zalig om aan te raken. In zeer lange tijd, was hij waarschijnlijk één van de knapste kerels geweest, waar ik toe aangetrokken was. Ik zou hem dan wel niet meer terug zien, maar het adembenemende beeld van hem, die ochtend wandelend van het bed naar de badkamer,, zou mij nog wel een paar weken bezig houden.
Later vond ik echter het briefje op de keukentafel en Mark belde mij twee dagen later op. We spraken af dat we elkaar zo snel mogelijk zouden ontmoeten.
‘Cynthia, I don't fully understand this miraculous unlikelihood of us meeting up... I was rather hoping it was a sure thing. Are you my sister? Or how else is it that we are so similar? I understand everything you say clear as a smile through a window, or a brick landing on my foot. Or perhaps I haven't fully realised the size of your brain. It is important we meet up so I can examine you further.’
Het eerstkomende weekend nam ik, toch wat nerveus, de trein naar Londen. Hij wachtte me op in Victoria Station. Hield me lang vast, snoof in mijn haren en kuste mijn voorhoofd.
‘God, you’re here. Great.’
Zijn glimlach, warm en uitnodigend.
Een glimlach die alleen voor mij was bedoeld.
Hij nam mijn hand, leidde me via metrolijnen, tunnels en straten naar zijn flat. Het was er niet groot. Een leefruimte, een kleine keuken, een badkamertje en een slaapkamer. Ik voelde me er onmiddellijk thuis en op mijn gemak. Bewoog me erin alsof ik er zelf al jaren woonde.
Die avond en nacht deden we niet veel anders dan al vrijen, in slaap vallen, later wakker wordend, het ritme hervindend, en terug in het grote, warme - veilige niets glijden. We babbelden uren aan een stuk, terwijl ik schrijlings bovenop hem zat, mijn lijf vastgeklonken aan het zijne; samengebracht in een ultiem en zalig ritueel. Niets, maar dan ook niets, kan zulk een intensiteit evenaren, en het gebeurde allemaal in één beweging.
Terug in Brussel was het fris in mijn huis en opvallend stil. Maar hoe kan het ook anders, als je de plot kwijt bent? Wanneer alles, maar dan ook alles wat je doet, bekijkt, leest, waar je over nadenkt, je herinnert aan één of andere zaak, iets anders. Iets belangrijks, maar met een andere verbinding, en een andere link? Ik voelde me verloren, zo zonder hem.
‘Peaches!! Lest I wasn’t sufficiently expressive last time I had you on the phone, I keep dreaming of you in the shower, in the woods, on a boat adrift at sea, and in my dreams we are really fucking in frenzy. Do you want to call me this evening?’
Mark’s stem op mijn antwoordapparaat.
‘Mark, hello, it’s 2.30 pm, I’m hung-over, I’m tired, I’m in the office, I’m horny, I want to close the blinds. Lock the door, put you on my desk, pull down your trousers and go to work. That’s what I want to do right now.’
Een e-mail van mij, aan hem.
Cynthia,
last night I had such an intense dream about you. You were living here in London with me and there was a big pot of stew simmering on the cooker and when people came round to visit they were struck by the air of satisfaction that filled every corner of our home. We cycled to the flea market every Sunday and came back with a bagful of knick-knacks. We lay under a blanket and I would gently play with you whilst we watched films on TV. You fell asleep with ear-plugs in and I woke you with coffee, croissants and a soft tongue between your legs. My students would come round for tutorials and the boys grew warm when you smiled you’re special smile (and many of the girls too). We were in love and lived at 100 kpm. It was a very romantic dream.
Een email van Mark, en vijf minuten later nog één.
And I miss you x